Marynowany camembert, bo to właśnie po czesku znaczy nakládaný hermelín, to efekt pomysłowości kulinarnej Czechów. Cieszy się ogromną popularnością w tradycyjnych pubach jako przekąska do piwa.

Choć sam pomysł wrzucenia sera do oleju na kilka dni wydaje się dziwny i może mało zachęcający, efekt jest spektakularny. Po kilku dniach marynowania ser mięknie, jest bardzo delikatny w konsystencji. Dodatkowo wchłania aromaty uwalniane z cebuli, czosnku, papryki, pieprzu i liści laurowych. Smakuje po prostu lepiej niż zwykły camembert!

Przeskocz do przepisu

Marynowany camembert i bezglutenowe piwo w praskim pubie (chleb niestety glutenowy)

Król serów – co ma ser do gronostaja?

Camembert, kiedy zyskał popularność pod koniec XVIII wieku, stał się jednym z ulubionych i najczęściej produkowanych francuskich serów w Europie, w tym w Czechach. W okresie międzywojennym wyrabiano go w kilku mleczarniach (m.in. w Pradze Vysočanská mlékárna Frey sprzedawała ser “à la Camembert“, a w Přibyslavie wyrabiano “Přibyslavský camembert“).

Kiedy nazwa camembert została zastrzeżona dla serów produkowanych w Normandii, czeskie “podróbki” musiały zyskać inną nazwę. Tak oto od roku 1946 funkcjonuje nazwa hermelín, za sprawą niejakiego Josepha Hojdara, któremu biały kożuszek z pleśni przywiódł na myśl futerko gronostaja (słowo hermelín to po czesku gronostaj lub płaszcz królewski z futra z gronostaja). Być może skojarzenie z futerkowym płaszczem królewskim odzwierciedlało też uznanie tego sera za wyjątkowy. Od lat 70. popularny stał się slogan král sýrů, czyli król serów. Stąd też jedna z marek, pod którymi jest sprzedawany hermelin nazywa się Král sýrů i ma w logo króla w gronostajowym płaszczu.

Biorąc pod uwagę jego popularność, camembert, czy też hermelin to w Czechach rzeczywiście król wszystkich serów – zwłaszcza w postaci marynowanej. W niemal każdej czeskiej hospodzie jest to nieodłączny element menu, jako potrawa k pivečku, czyli przekąska do piwa.

Nie licząc pajdy chleba, z którą jest podawany, marynowany camembert jest potrawą naturalnie bezglutenową.

Składniki

Dodanie suszonych pomidorów do podstawowego zestawu warzyw (cebula, czosnek, papryka) jest opcjonalne, ale od kiedy spróbowałam w jednym pubie właśnie wersji z suszonymi pomidorami, uważam, że lepiej tego składnika nie pomijać. 🙂

Niektóre przepisy uwzględniają nie świeżą, ale konserwową cebulę i paprykę. Zmienia to trochę charakter potrawy ze względu na octowy smak. Wpisuje się to oczywiście w kulinarną kulturę Czechów, którzy uwielbiają wszystko, co octowe (na przykład ogórki konserwowe. Z kolei ciężko w Czechach znaleźć do kupienia ogórki kiszone). Osobiście wolę hermelina bez octu, ze świeżej cebuli, ale jak kto woli. Oba warianty są obecne w czeskich przepisach.